Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος θεολόγος, Τοῦ ὁποῖου τὴν μνήμη θὰ τιμήσει ἡ Ἱερὰ ἡμῶν Μονὴ Τοῦ Τιμίου Προδρόμου Νικήσιανης μὲ Ἱερὰ ἀγρυπνία, ἀναδείχθηκε ἀπὸ τοὺς Πατέρες Τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ὁ Μέγας μύστης Τοῦ Ἀκτίστου Φωτὸς Τῆς Θεότητος καὶ δικαίως ὀνομάστηκε ὁ Νέος θεολόγος, καθότι ἀπὸ νεαρῆς ἡλικίας ἀξιώθηκε νὰ δεχθεῖ ἐντὸς τῆς καθαρῆς ψυχῆς του τὴν Θείαν Ἔλαμψιν καὶ ἐδίδαξε τὸν τρόπον μὲ τὸν ὁποῖον ὁ νοὺς τοῦ ἀνθρώπου ἑνώνεται μὲ Τὸν Θεὸν καὶ ἀξιώνεται νὰ δεὶ ἀπ’ αὐτὴν τὴν ζωὴν τὰ μυστήρια Τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ τὸ ἄϋλον καὶ Ἄκτιστον καὶ ὑπερκόσμιον Φὼς Τῆς Θεότητος. Ἦταν ἴσως ὁ πιὸ Χριστοκεντρικὸς τῶν νηπτικῶν Πατέρων καὶ τὰ συγγράμματα του δικαίως ὀνομάστηκαν ἀπὸ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, συγγράμματα ζωῆς αἰωνίου. Ἡ διδαχὴ του περὶ Τοῦ Ἀκτίστου Φωτὸς ἦταν ἀπόρροια τῆς συνεχοῦς θεωρίας Του ἀπὸ τὸν ἴδιον καὶ προσπαθοῦσε νὰ διδάξει τοὺς μοναχοὺς τῆς ἐποχῆς του νὰ τηροῦν τὴν νῆψιν τοῦ νοὸς καὶ τὴν φυλακὴν τῶν αἰσθήσεων, ἕως ὅτου ἡ ἐνέργεια τοῦ νοῦ ποὺ διαχέεται διὰ τῶν αἰσθήσεων καὶ τῶν λογισμῶν, καθαρθεῖ διὰ τῆς νήψεως καὶ ἐπαναστραφεῖ ἔνδοθεν καὶ εἰς ἑαυτόν, διὰ νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὴν διασπασθεῖσαν μετὰ τὴν πτῶσιν οὐσίαν του, ἐντὸς τῆς βαθείας καρδίας τοῦ ἀνθρώπου, ὅπου ἐκεῖ ἑδρεύει τὸ λογιστικὸ μέρος τῆς ψυχῆς ὡς εἰς σε ὄργανον καὶ οὐχὶ ὡς εἰς σε δοχεῖον. Ὅπως ἀναφέρει καὶ ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος «Ἡ καρδιὰ εἶναι ὁ ἡγεμόνας ὅλης τῆς ὑπάρξεως. Κι ὅταν κυριαρχήσει ἡ Χάρη σ’ ὅλα τὰ μέρη τῆς καρδιᾶς, τότε βασιλεύει πάνω σὲ ὅλους τοὺς λογισμοὺς καὶ σ’ ὅλα τὰ μέλη. Γιατί ἐκεῖ εἶναι ὁ νοῦς καὶ ὅλοι οἱ λογισμοὶ τῆς ψυχῆς».
Ὅταν οὐσία καὶ ἐνέργεια τοῦ νοῦ καθαρθοῦν καὶ ἑνωθοῦν, μὲ τὴν κυκλικὴν καί ἐνοειδῆ ταύτην συνέλιξιν τοῦ διασκορπισμένου νοῦ ἀπὸ τὰ ἔξωθεν εἰς τὰ ἔνδοθεν, τότε ὁ νοῦς καθίσταται κυρίαρχος τῆς ὑπάρξεώς του ἀνθρώπου καὶ ἡγεμονεύει ἐπὶ τῶν αἰσθήσεων καὶ ἐπὶ τῶν παθῶν καί ἐπὶ τῶν λογισμῶν καὶ τότε τὰ πάθη τῆς ψυχῆς παύουν νὰ ἐνεργοῦν καὶ νεκρώνονται. Ἡ ψυχὴ πλέον καθαίρεται καὶ καθίσταται ἀπαθὴς καὶ τότε ἡ Θεία Ἔλαμψις Τοῦ Ἀκτίστου Φωτὸς Τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, εἰσέρχεται ἐντὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὡς εἰς σε καθαρὸν δοχεῖον καὶ ἑνώνεται μὲ τὸν νοῦ καὶ ὁρᾶται ὑπ’ αὐτοῦ πνευματικὰ καὶ βιώνει ὁ ἄνθρωπος τὴν ἀκατάληπτον ἕνωσιν μὲ τὸν Θεὸν καὶ εἰσέρχεται πλέον εἰς τὸ αἰώνιον καὶ εἰς τὴν πρὸ πτωτικὴν κατάστασιν, μὲ ἄμεσον κοινωνίαν καὶ ἐπικοινωνίαν μὲ Τὸν Θεόν. Αὐτὴν τὴν νηπτικὴν θεωρίαν ἡ ὁποία ἀποτελεῖ μία μυστικὴ θεολογία τῶν νηπτικῶν Πατέρων Τῆς Ἐκκλησίας καὶ εἶναι τέχνη τεχνῶν καὶ ἐπιστήμη ἐπιστημῶν, ἐκύρηξε καὶ ἐδίδαξε μὲ θέρμη ὁ Ἅγιος Συμεών, προτρέποντας τοὺς πάντες εἰς τὸν ἡσυχασμὸν τοῦ πνεύματος καὶ τὴν ἕνωσιν νοῦ καὶ καρδιᾶς, διὰ τῆς νοερᾶς καὶ καρδιακῆς προσευχῆς. Αὐτὴν τὴν μυστικὴν θεολογίαν καὶ νηπτικὴν θεωρίαν, ἀσπάσθηκαν καὶ υἱοθέτησαν καὶ οἱ Ἁγιορεῖται ἡσυχασταὶ ἀνὰ τοὺς αἰῶνας. Αὐτὴν τὴν νηπτικὴν θεωρίαν καὶ μυστικὴν θεολογίαν ὑπερασπίστηκε μετέπειτα καὶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἐνάντια στὸν δυτικὸ Βαρλαάμ, ὁ ὁποῖος ἀποκαλοῦσε αἱρετικοὺς ὅσους ἀσκοῦσαν τὴν νηπτικὴν ἡσυχαστικὴν θεωρίαν καὶ ἀπέδειξε ὅτι εἶναι ἡ ἀπόλυτη καὶ ἡ μόνη ἀπλανὴς ὁδὸς ἑνώσεως τοῦ ἀνθρώπου μὲ Τὸν Θεόν.
Τρεῖς μεγάλες σύνοδοι συγκροτήθηκαν στὴν Κωνσταντινούπολη, τὸ 1341, τὸ 1347 καὶ τὸ 1351 καὶ ἐπικύρωσαν τὴν θεολογία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου καὶ τῶν νηπτικῶν Πατέρων καὶ δικαίωσαν τοὺς ἡσυχαστὲς καὶ καταδίκασαν τὸν Βαρλαὰμ καὶ τοὺς μαθητές του.
Παραθέτω εὐθὺς παρακάτω μικρὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὰ συγγράμματα τοῦ Ἁγίου Συμεών, διὰ νὰ κατανοήσει ὁ ἀναγνώστης τὸ μέγεθος τῆς ἁγιότητος καὶ τὸν θεολογικότατον νοῦν τοῦ Ἁγίου, καθὼς καὶ τὴν συνεχὴν θεωρίαν Τοῦ Ἀκτίστου Φωτὸς ὑπ’ Αὐτοῦ.
“Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει μέσα του τὸ φῶς τοῦ Παναγίου Πνεύματος, μὴν ἀντέχοντας νὰ τὸ βλέπει, πέφτει πρηνὴς στὴ γῆ καὶ κράζει καὶ φωνάζει μὲ ἔκπληξη καὶ μεγάλο φόβο, γιατί εἶδε καὶ ἔπαθε κάτι ποὺ εἶναι πάνω ἀπὸ τὴ φύση καὶ ἀπὸ κάθε λόγο καὶ ἔννοια. Καὶ γίνεται σὰν ἄνθρωπος ποὺ ἄναψε μέσα στὰ σπλάχνα του φωτιά, ἀπὸ τὴν ὁποία καίγεται καὶ μὴν μπορῶντας νὰ ὑποφέρει τὴν πυρπόληση αὐτή, εἶναι σὰν νὰ βρίσκεται σὲ ἔκσταση καὶ σὰν νὰ μὴν ἔχει δύναμη νὰ ἐλέγξει τὸν ἑαυτό του. Καὶ καθὼς λούζεται μὲ ἀκατάπαυστα δάκρυα καὶ δροσίζεται ἀπὸ αὐτά, ἀνάβει δυνατότερα τὴ φωτιὰ τοῦ πόθου του. Χύνει τότε περισσότερα δάκρυα καὶ μὲ αὐτὰ πλένεται καὶ ἀστράφτει πιὸ λαμπρά. Κι ὅταν πυρωθεῖ ὁλότελα καὶ γίνει φῶς, τότε ἐκπληρώνεται τὸ ρητό: «ὁ Θεὸς ποὺ ἑνώνεται μὲ θεοὺς καὶ γίνεται γνωστὸς σ’ αὐτούς, ἴσως στὸ βαθμὸ ποὺ ἤδη ἔχει ἑνωθεῖ μὲ ὅσους ἑνώθηκαν μαζί Του καὶ ἔχει ἀποκαλυφθεῖ σὲ ὅσους Τὸν γνώρισαν».
Ἐκεῖνος ποὺ ἔγινε μέτοχος τοῦ θείου Πνεύματος, ἐλευθερώνεται ἀπὸ τὶς ἐμπαθεῖς ἐπιθυμίες καὶ ἡδονές, δὲν ἀποχωρίζεται ὅμως τὶς σωματικὲς ἀνάγκες τῆς φύσεως. Ὡς ἐλευθερωμένος λοιπὸν ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἐμπαθοῦς ὀρέξεως καὶ ἑνωμένος μὲ τὴν ἀθάνατη δόξα καὶ γλυκύτητα, βιάζεται ἀδιάκοπα νὰ εἶναι στὰ οὐράνια καὶ νὰ μένει μαζὶ μὲ τὸν Θεό, καὶ οὔτε γιὰ λίγο νὰ μὴν ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὴ θεωρία Του καὶ τὴν ἀκόρεστη ἀπόλαυσή Του. Ἀλλὰ καὶ ὡς δεμένος μὲ τὴ φθορὰ καὶ μὲ τὸ σῶμα, κατακάμπτεται ἀπὸ αὐτὸ καὶ σέρνεται καὶ στρέφεται στὰ γήινα, καὶ ἔχει γι’ αὐτὸ τόση λύπη, ὅση νομίζω ἔχει ἡ ψυχὴ τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ὅταν χωρίζεται ἀπὸ τὸ σῶμα.
Δὲν θέλω πιὰ νὰ δῶ τὸ φῶς αὐτοῦ τοῦ κόσμου, οὔτε τὸν ἥλιο αὐτόν, οὔτε ὅσα εἶναι στὸν κόσμο.
Βλέπω τὸν Κύριό μου! Βλέπω τὸν Βασιλιᾶ! Βλέπω αὐτὸν ποὺ ὄντως εἶναι Φῶς, καὶ κάθε φὼτὸς αἰτία. Βλέπω τὴν Πὴγὴ κάθε ὀμορφιᾶς, τὴν Αἰτία γιὰ ὅλα, Αὐτὴν βλέπω! ” (Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος θεολόγος, θεολογικὰ καὶ πρακτικὰ κεφάλαια καὶ ὕμνοι θείων ἐρώτων).
Προσκαλοῦμε πάντας τοὺς εὐλαβεῖς Χριστιανούς, ὅπως εὐαρεστηθοῦν καὶ προσέλθουν εἰς τὴν Ἱερὰν ἡμῶν Μονὴ Τοῦ Τιμίου Προδρόμου Νικήσιανης, την Παρασκευὴν 11 Οκτωβρίου 2024, διὰ νὰ τιμήσωμεν τὸν Μέγαν αὐτὸν Πατὴρ Τῆς Ἐκκλησίας μας μὲ Ἱερὰν ἀγρυπνίαν καὶ νὰ τὸν παρακαλέσωμεν νὰ πρεσβεύει ὑπὲρ πάντων ἡμῶν, διὰ νὰ ἀξιωθοῦμε κι ἐμεῖς νὰ καταστοῦμε ἔστω καὶ ἐλαχίστως, μέτοχοι τοῦ Ἀκτίστου Φωτὸς Τοῦ Θεοῦ καὶ Τῆς Χάριτος Τοῦ Παναγίου Πνεύματος.
Μὲ ἐκτίμηση,
Ὁ Προεστὼς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τοῦ Τιμίου Προδρόμου Νικήσιανης Ἱερομόναχος Συμεὼν καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.